كاتا دسته بندی فنون وتكنیكهای مبارزه است كه از حیوانات وطبیعت الهام گرفته شده است .كاتا درسبكهای مختلف با شیوه ها و شكلهای متعددی اجرا می شود ومقاصد مختلفی را دنبال می كند . اما اهداف واقعی كاتا درهنرهای رزمی نین جوتسو عبارتند از:

1- بالابردن قدرت دست وپا جهت حمله و دفاع با حریف ها ذهنی

2- افزایش مهارتها درضربات وآكروبات ها

3- یادآوری وافزایش اتحاد بین روح وجسم (زانشین )

4- افزایش سرعت عمل وكسب استیل جهت نمایش توان وقدرت

5- یكی از عوامل عبور از آزمونها برای درجات بالاتر سبك

6-افزایش تنفس و اجرای حركاتی جهت گرم كردن بدن .

7-بالا بردن قدرت حافظه و درك بهترازقابلیت ها و انعطاف اندام بدن

------           --------

تمرین بر روی كاتا به هنرجو این امكان را می دهد  تا بهتر بتواند از اعضای دفاع كننده وحمله كننده خویش استفاده كند .این جمله به معنای آن نیست كه باید هنرجو تمام وقت وانرژی خود را تنها صرف اجرای كاتا كند چرا كه اگر  شما تنها كلیشه ای عمل كنید وهرگز به كاربرد ودرك كاتا نپردازید وقت خود را بیهوده از دست داده اید. در كاتا كاربرد سلاح  هم همین گونه است هرگز تنها به تكرار مكرر نپردازید بلكه پس از مهارت یافتن درسرعت كاتا ،انعطاف و كشش فنون كاربردی دریك كاتا باید آن را بصورت واقعی  اجرا كنید . قابل ذكرا ست كاتا درنین جوتسو خود احتیاج به سالها تمرین وممارست دارد. تا بتوان به مهارتهای  واقعی رسید.

توصیه می شود برای درك بهتر كاتا درهنرهای رزمی  نین جوتسو فنونها و تكنیكها درشب و یا درتاریكی اجرا شود  تا قدرت واقعی این هنر بهتر درك گردد.

نام انواع كاتا :

كیهون كاتا ، كاتا كومیته ، كیهون هاپو كاتا ، جیو كاتا ، تی ست مادوری كاتا ، كاتا كوبودو ،

كیهون به معنای پایه و هاپو به معنای هشت جهت می باشد  .

گوهو نوكاتا ، سانپونوكاتا ،هیچو كاتا ، نام كاتا های تای جوتسو هستند كه در هنر دفاع شخصی بكار برده میشوند. 

نام كاتا های كاربرد ی آموزش داده شده درایران زیر كمربند مشكی (شودان نینجا)

1-      جینمای           2-  جی فو           3- جی سان 

4         جی آلفا           4- سوچین مو       5- سووانشو 

6         سوكنجوتسو      7- كیان نی         این كاتا ها تنها با دست وپا اجرا می شود.

درهنرهای رزمی نین جوتسو كاتا های با سلاح وبدون سلاح وهر دوبا هم وجود دارد كه به هنرجویان سبك آموزش

داده می شود

لباس مشكی: لباس رسمی در دوجوهای تمرین و عملیات های شبانه است.


لباس سفید: برای كار در طبیعت سفید مانند مناطق برفی است.


لباس آبی تیره: برای مناطق سواحلی رودخانه یا دریا به كار می رود.


لباس لجنی: برای عملیات در جنگلها و مناطقی كه رنگهای مختلفی دارد استفاده می شود.


لباس خاكی: از این لباس نیز در مناطق كوهستانی و بیابانی استفاده می شود.

 

از آنجا که یک نینجا می بایست به سرعت حرکت کند پس لباس های او سبک بود ، همچنین به علت نیاز یک نینجا باری مخفی شدن حتی در روز ، بنابراین رنگ لباس های انها باید نا محسوس می بود .

رنگ هایی که معمولا استفاده می شد : رنگ های آبی تیره ، قرمز تیره و مایل به قهوهای ، قهوه ای و خاکستری بود . با وجود اینکه رنگ مشکی از همه رنگه معروف تر است ، اما به دلیل اینکه در تاریکی زود چشم را می گیرد ، از آن در مراسم مذهبی استفاده می شد.

همچنین از رنگ آبی معمولی در تمرینات استفاده می گشت

یک دلیل استفاده از رنگ آبی تیره ، علاوه بر استتار خوب ، دور کردن مار های سمی بوده است ، همانند گاوچران های غرب که از شلوار کتان آبی استفاده می کنند .

نینجا های خطرناک ، به دو دلیل رنگ قرمز را می پوشیدند : این نوع قرمز استتار خوبی در شب داشت ، و اگر نور به آن تابیده می شد رنگ قرمز روشن می گرفت و با استفاده از خرافات آن زمان و نقاب هایی با شکل شیطان ، باعث ترس و وحشت حتی در دل سربازان می شد .

رنگ قهوه ای تیره هم استتار خوبی رد مناطق کوهستانی و شب داشت

همچنین کونواچی های ایگا در محل کمپ سکونت خود از نوعی رنگ صورتی استفاده می کردند .

در کمپ های 4 گانه ( فصلی نینجا ) که به آموزش های خاص می پرداختند بعضا از رنگ زرد و یا سفید استفاده می شده ولی هیچ منبع معتبری ذکر نکرده که لباس عملیاتی نینجا ها به رنگ زرد هم بوده است

از نوعی لباس 2 رو که به رنگ آبی تیره و سبز تیره بوده است برای استتار در منطق کوهستانی با پوشش گیاهی فراوان استفاده می شده ( معمولا کوهستان های زاپن سرسبز و پوشیده از نوعی درخت چینی با ارتفاع معمولی بوده است )

همچنین گفته می شود که در مناطق برفی از رنگ سفید استفاده می شده ، البته منبع معتبری آن را تایید نکرده ، و از آنجا که نینجا ها در شب به عملیات می پرداختند و در موقع عملیات کمتر در فضای لخت و ساده بوده اند ، بعید می رسد که همچین چیزی حقیقت داشته باشد

برطبق شواهد موجود پیشینیان نینجاهای ژاپنی از طرفداران بودیسم بودند و به همین دلیل یاغی نام گرفتند ، آنها در اوایل قرن هفتم برای فرار از شكنجه مذهبیون و كشته شدن توسط نیروهای سلطنتی به كوهستانهای نزدیك كیوتو رفتند و بعدها ( یامابوشی یا زاهدان كوهستان ) نام گرفتند آنها فلسفه عارفانه خود را بر پایه واقع بینی عملی پایه گذاری كردند و برای حمایت از خود دانش و تمرین هنرهای رزمی و استراتژی نظامی را با ترس روانی و قدرتهای اسرارآمیز تركیب كردند تا بتوانند با نیروهای نظامی كم خود در دل دشمنان ترس ایجاد كنند .
یكی از رهبران یامابوشی ها تلاش كرد كه بین مرتجعین بودیسم و طرفداران شینتوایسم صلح ایجاد نماید كه نتیجه آن سرازیر شدن جنگجویان دولتی برای سركوبی یاموبوشی ها شد . البته این عمل نیروهای دولتی باعث شد تا یامابوشی ها یا نینجاها به تكمیل فنون رزمی و جنگی خود كه بوسیله آن در برابر دشمنان مقاومت می كردند بپردازند .